Την
Παρασκευή, 25-09-15, πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία ομιλία στα γραφεία της
Τ.Ο. Πειραιώς, από τον Συναγωνιστή και Μέλος της Κ.Ε. του Λαϊκού Συνδέσμου,
Παναγιώτη Καρυτιανό, με τίτλο: Η ζωή και
οι μάχες του Νικηταρά του Τουρκοφάγου.
Ο Συναγωνιστής
κατά το κύριο μέρος της ομιλίας του έκανε εκτεταμένη ιστορική αναδρομή, πίσω
στα ένδοξα χρόνια της Επανάστασης. Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή,
ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια του Ήρωα, ο οποίος εντάχτηκε στον Εθνικοαπελευθερωτικό
Αγώνα, από την ηλικία των 11 ετών ως κλεφτόπουλο. Σύντομα μεγάλωσε, εξελίχτηκε
σε έναν από τους πιο τρανούς πολεμιστές του Αγώνα και έγινε το δεξί χέρι του
Γέρου του Μοριά. Ο Νικηταράς συμμετείχε σχεδόν σε όλες τις μάχες της Πελοποννήσου
και σε αρκετές στην Στερεά Ελλάδα, με κορυφές το Βαλτέτσι, την Τριπολιτσά και
τα Δερβενάκια. Το θάρρος και η ανδρεία που επέδειξε κατά την διάρκεια όλων
αυτών των μαχών, ήταν πραγματικά αντάξια με εκείνη των αρχαίων ημών προγώνων.
Μετά την Επανάσταση, το ανθελληνικό κράτος έδειξε για άλλη μία φορά το
πραγματικό του πρόσωπο, φυλακίζοντας τον δύο φόρες, με την ψευδή κατηγορία πως συνωμοτούσε
και προσπαθούσε να ανατρέψει τον Όθωνα. Με σοβαρά κλονισμένη υγεία, όταν
αποφυλακίζεται αποσύρεται σε ένα κτήμα το οποίο αποπειράθηκαν να πλειστηριάσουν,
και περνά τις τελευταίες του ημέρες υπό συνθήκες απόλυτης φτώχιας στον Πειραιά,
εφόσον το καλύτερο που μπόρεσε να κάνει το κράτος για αυτόν, ήταν να του εκδώσει
άδεια επαιτείας για μία φορά την εβδομάδα.
Φτάνοντας
στο σήμερα, ο Συναγωνιστής τόνισε πως προφανώς δεν έχουν αλλάξει και πολλά
πράγματα. Το ανθελληνικό κράτος σε καμία περίπτωση δεν βούλεται να αποδώσει
έστω και τον ελάχιστο φόρο τιμής στον Νικήτα Σταματελόπουλο, ούτε φυσικά άνδρες
όμοιους με αυτόν, ενώ το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα φροντίζει τα νέα
ελληνόπουλα, να μην γνωρίζουν ούτε το όνομα του. Ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος
υπήρξε το απόλυτο σύμβολο ανιδιοτέλειας και υπερηφάνειας κατά την περίοδο της Επανάστασης,
και η Χρυσή Αυγή είναι ο μόνος πολιτικός φορέας του τόπου που δεν ξεχνά.
Ακολούθησε εκτεταμένος ιστορικός και ιδεολογικός διάλογος με τους παρευρισκόμενους, και
ως είθισται, άλλη μία συνάντηση μας έληξε με άπαντες σε στάση προσοχής,
να ψέλνουμε τον Εθνικό μας Ύμνο και και τον ύμνο του Κινήματος. 